Spontaniczny planning

Oksymoron zawarty w tytule to całkiem niezłe podsumowanie moich przemyśleń dotyczących zbliżającej się nieuchronnie podróży... O moim autostopowym wypadzie wiedzą już niemal wszyscy (a jeśli nie, to można się podszkolić tutaj, zapraszam!): cały blogspot, wszyscy znajomi, nawet Babcia. Od paru dni wiedzą faktycznie wszyscy, bo w końcu wtajemniczyłam dwie ostatnie, ekhm, dość ważne osoby: rodziców. Reakcji taty się nie obawiałam - on rzadko okazuje jakiekolwiek emocje. Wytacza jasno granice, ale wiedziałam, że nie dostałby ataku serca na wieść o mojej eskapadzie (finalnie jadę z przyjaciółką, co stanowczo łagodzi okoliczności). Bałam się powiedzieć mamie... W końcu poprawiłam kieckę, zacisnęłam pięści, wstrzymałam oddech i rozpoczęłam konfrontację. Poszło... lekko! Mama chyba nigdy nie przestanie mnie zaskakiwać, na wieść o tym, że jej starsza córka zamierza przez 2 tygodnie szlajać się po Europie w towarzystwie przypadkowych kierowców zareagowała nadzwyczaj entuzjastycznie. Przypomniały jej się czasy młodości i uraczyła mnie paroma opowieściami, Well, mój pomysł został nie tylko zatwierdzony, ale nawet poparty. Czas na kolejny krok... Przygotowanie się do drogi!

/off: na trasie pojawia się... Rotterdam! i spotkanie z małą Nath. coraz lepiej! :)

Wyjeżdżam już za 5 dni. Jestem w trakcie ogarniania noclegów u Couchsurferów, co nie zawsze jest takie proste, ale nie mogę się poddawać. Niedługo skompletuję listę kontaktów i tak zabezpieczona, ze świadomością, że mam u kogo spać na kolejnych etapach podróży będę mogła spokojnie dopiąć plecak i ruszyć w drogę. Spreparowałam listę rzeczy do zabrania:

Prawdopodobnie głowicie się, co ja do cholery nabazgrałam, więc pozwalam sobie przybliżyć kilka punktów.

Zdecydowałam się prowadzić dziennik podczas mojej podróży. Nie mam w zwyczaju zapisywać rzeczy na gorąco, ale w ten sposób nic nie powinno mi umknąć i parę dni (tygodni, miesięcy, lat, wieków) później będę mogła sobie przypomnieć wszystkie detale i emocje towarzyszące wyprawie. Biorę też kabel do telefonu i pendrive, by móc na gorąco zgrywać zdjęcia, jeśli ktoś z gospodarzy pozwoli mi się dorwać do  swojego komputera. Nie wiem, czy dam radę blogować na bieżąco, ale na pewno po powrocie możecie liczyć na obszerne fragmenty dziennika podróżnika... Haha, zobaczymy, jak to będzie wyglądało.

5 "zestawów ubraniowych" - miejsce jest ograniczone i nie chce mi się dźwigać nic szczególnego. Będę prać ciuchy w Berlinie i Amsterdamie, bo tam spędzę aż po 3 noce. 

Parasol został rozsądnie zamieniony na kurtkę przeciwdeszczową.

Trochę myślałam nad tą listą. Dodalibyście coś? Wydaje mi się, że nie potrzebuję nic więcej do przetrwania. Aha, jadę oczywiście w najeczkach.

____________________

49 days left